Futbolun utanmazlığı üzerine

Bir maç hakkında yazmak hiç haddime değildir. Bu ülkede sokaktaki her on adamdan dokuzu "futbol profesörü" olsa da, bizimde kendimizce futbola dair bir fikrimiz hatta bilgimiz olsa da bazen haddini bilmek lazım. Ancak iş futboldan başka bir şeye dönmeye başladığı zaman bizim de söz söyleme zamanımız gelmiş demektir. Dün akşam maç sonrası, evine dönen bir Fenerbahçe taraftarı, kendine taraftar diyen iki sözde Galatasaray taraftarının saldırısına uğradı. Ve ne yazık ki anneler gününde bir evlat, futbol denen hastalığın kurbanı olarak can verdi. Analar ağlamasın diye bu kadar uğraşırken, terör son bulsun diye çaba gösterirken, bu sefer futbol terörü yaktı canımızı. 

Bu ülkede 3 Temmuz süreciyle birlikte, futbolu savaş alanına çeviren, Fenerbahçe taraftarına terörist muamelesi yapan, şikeci diyen, taraftara Polis saldırırken izleyip sonra biz burada kupa kaldıracağız diyenlerdir utanması gerekenler. İkinci Kadıköy hatırası diye işin tadını kaçıranlar, saha içinde şampiyonluk kutlaması yapıp bunu normal olarak görenlerdir utanması gerekenler. Her çubukluyu nefret öğesi haline getiren, Türk futbolunun tüm çamur ve pisliğini Fenerbahçe üzerinden temizlemeye çalışanlardır utanması gerekenler. Futbolun içine uzanmaya çalışan siyasi ve ekonomik çıkar ilişkilerini görmeyen, ÖYM denen mahkemelerin uydurma delillerini anlayamayan ve Fenerbahçe olan her şeye nefret kusanlardır utanması gerekenler. Bu ülkede Reyhanlı saldırısının üzerinden iki gün geçmiş, 177 vatandaşımız canını kaybetmiş. Hatay savaş alanına dönmüşken biz Galatasaray, Fenerbahçe maçını konuşmak zorunda kalıyorsak bunu bize zorlayanlar utansın. Dün sahada futbol oynaması gerekirken birbirinin boğazına yapışan sözde futbolculardır yüzü kızarması gereken. Sözde taraftarlık yapıp, rakip takım futbolcusuna muz gösterendir utanması gereken. Hayatı Galatasaray ve Fenerbahçe'den ibaret olan ve ülkeye pembe gözlüklerle bakanlardır utanması gerekenler. 

Alın bütün şampiyonluklar, tüm galibiyetler, tüm kupalar sizin olsun. Kim istiyorsa alsın tüm şan ve şöhretleri. Sizden tek istediğim var, bu sahtekarlık gösterileriniz için başka Buraklar can vermesin. Buyurun beyler, Şampiyon oldunuz, tebrik ederim. Alın bu üç puanda sizin olsun, verelim altı sıfırlık galibiyeti hanenize. Yeter ki futbol denen hastalık için canını verenler geri gelsin. Ama işte olmuyor değil mi, o sahte kupalar, o galibiyetler, goller, sevinçler hiç biri bir canı geri getiremiyor. Siz eğlenmeye devam edin beyler, şampiyonluklar kutlayın, televizyon karşısına geçip, Reyhanlı'da sansürlenen görüntüler yerine konulan bol gülmeceli yarışma programlarınızı, Muhteşem Yüzyıllarınızı seyredin. Hiç sesinizi çıkarmadan bu iktidarın tüm yalanları karşınızda çekirdek çıtlamaya devam edin. Ve sizin yerinize utanan, ağlayan, yüzü kızaran biz olalım. Biz nasıl olsa başkaları yerine utanmaya alışığız. Keşke utanması gerekenlerde ekranlara çıkıp gevrek gevrek sırıtmasa karşımızda.