Nasıl bir ülkede yaşadığımızı çözemediğim anlardan biri. Bugün Pozantı'da tecavüze, işkenceye, tacize uğrayan o çocukları bu travmatik durumlarından ilk başta onları terörist ilan edenler sorumludur.
Bu çocukların kurtulması için verilen yasa önerilerine karşı çıkan, en ağır şekilde ceza çekmeleri için mücadele edenlerdir asıl failler. Bu nasıl bir ülkedir ki, koskoca adalet bakanlığı tecavüze uğramış, taş attığı için terörist ilan edilmiş bu çocukları hala hapiste tutmayı normal gösterebiliyor. Siz o çocuklara sözde cezalarını çekmeleri için dünyanın en güzel cezaevini yaratsanız bile bu travmadan kurtulmaları nasıl mümkün olabilir? Bu çocukların hemen şimdi serbest bırakılması, Sincan'a değil annelerinin kucağına gönderilmesi gerekiyor.
Bunu siyasi bir oyundan ibaret sananların vicdanındaki o derin boşluk ise beni bu ülke hakkında çok daha karamsar düşünmeye itiyor. Zaten Pozantı'da çocukların maruz kaldığı insanlık dışı iğrençlikler hakkında yorum yapmak yersiz. Bu öyle hastalıklı bir yapı, öyle hastalıklı bir cinsel açlık ki çocuklarımızın bile güvende olmadığı toplumsal bir süreklilik arz etmeye başladı. Hani o meşhur örf ve adetlerimiz nedense burada pek devreye girmiyor onun yerine kol kırılır yen içinde kalır özlü sözü eşliğinde aile içlerinde, kurum içlerinde kalan çocuk istismarları normalleşmeye başlıyor. Herkesin sus, ayıp sesini çıkarmadığı büyük bir hezeyanla karşı karşıyayız. Aynı bakış açısı, Pozantı'da istismar edilen bu çocukları Sincan'a gönderen ama nedense gardiyanları, istismara karışan ve göz yumanları pekte yargılama niyetinde olmayan bir iktidar var. Tamam belki soruşturma açıldı ama buradaki görevliler neden soruşturma tamamlanana kadar görevden el çektirilmiyor. Neden bu adamlar sanki hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam ediyor. Bütün çocukların ortak olarak şikayetçi olduğu müdürün terfi ettirilmiş olması da soruşturmanın sonucu açısından iç açıcı bir tablo sunmuyor. Soruşturma sonucunda ne diyecekler acaba, bu çocuklar yalan söylüyor, bunlar siyasi komplo diye çıkarsa şaşırmamak gerekir.
Zaten şimdiden birileri bu bakışın temellerini atmaya başladı. Bu çocukları daha önce terörist ilan edebilen vicdanlardan bunu da beklerim. Ama bu kadar karamsar olmamak lazım, bu bahar ayında, her şeyin yenilendiği umutla dolduğu bu ayda bu çocuklar umalım ki annelerine kavuşsun.