Yiten canların ardından...

Haziran ayının 16'sında, Okmeydanı'nda Polis'in göstericilerin üstüne üstüne atttığı gaz fişeklerinden birisi, ekmek almak için dışarı çıkmış 15 yaşında bir çocuğun kafasına isabet etmişti. Neredeyse 8 ay sonra Berkin Elvan Okmeydanı Araştırma Hastanesi'nde hayatını kaybetti. Gezi eylemleri sırasında ve sonrasında göstericilerin en yumuşak karnıydı Berkin Elvan. Daha 15 yaşında, masum bir çocuğun ağır yaralanması, göğsünde gerçek anlamda kalp taşıyan her insan evladının canını acıtmıştı. 

Gezi sonrası özellikle HDP saldırıları sırasında bölünen Geziciler, Berkin Elvan'ın ölümüyle ne yazık ki bir araya yeniden geldi. Ne yazık diyorum çünkü, bir arada durmak için 15 yaşında bir çocuğun ölümüne ihtiyaç duyulmaması gerekiyordu. Sadece biraraya gelmekle de kalmadı, Gezi eylemlerinde şiddet olaylarından uzak duran kalabalıklar ne yazık ki Berkin'in ölümüyle duygusal tepkiler göstermeye başladı. Okmeydanı'nda satırlarla sopalarla saldıran bir grup, çıkan çatışma ve patlayan bir silah. 

Ne yazık ki, önce Berkin Elvan'ın ölümü ve bugün defnedilen Burak Can Karamanoğlu'nun ölümü bu ülkede farklı siyasi grupların kamplaşmasına, birbiriyle çatışmasına, ülkede kan dökülmesinin önünü açmak isteyenlerin kumpasıdır. Berkin Elvan için yüreği cız edenlerin, tıpkı Berkin'i terörist göstermek isteyen güruh gibi, Burak'ın ölümünü sevinçle karşılamasını, nefretin büyümesini bekliyorlardı. Olmadı, her şeyi ayarladılar ama olmadı. Satırlı, sopalı grup Okmeydanı'na hareket ederken nedense ortalıkta bir tane Polis yoktu. Provokasyondan, ülkeyi karıştırmaktan bahsedenlerin nedense tüm bu provokasyonların altından çıkıyor olması da birilerine ders olmalı. Peki ama Burak kim veya kimler tarafından öldürüldü? Okmeydanı bölgesinde DHKP/C'nin etkin olduğunu bilmek için uzman olmaya gerek yok. Berkin Elvan cenazesi sonrası gergin olan bir yere sopayla satırla girmek pekte akıl işi değil. Buna rağmen cinayetin üzerine yıkılıp, baskı altında kalacağını bile bile DHKP/C böyle bir cinayet işler mi? İşlemiş olsa bile, DHKP/C'nin bu ülkede birçok kamplaşmada maşa olarak kullanıldığını bilmek gerekiyor. Yani kendine devrimci diyen herkes devrimci olmaz. Terörizm ile devrimciliği karıştırmamak lazım. 

Cinayeti kim veya kimler işlediyse işlesin yada şöyle diyelim, kimin emriyle bu plan uygulanmış olursa olsun en azından şimdilik planları işlemedi. AKP hala işi körüklemeye, birileri metrolarda, sokaklarda vicdanı yaralı insanların sinirlerini germeye çalışıyor. Kavga çıkarmaya, çatışma çıkarmaya, silahla bıçakla olayları büyütmeye çalışıyorlar. Bu kritik noktada duyarlı olmak zorundayız. Berkin Elvan ve Gezi Parkı eylemlerinde canını yitiren tüm masumlar için. Berkin'de ölen birçok eylemci gibi Aleviydi. Alevilerin yaşadıkları bölgelerde nedense Polis daha sert müdahalelerde bulunuyor. Amaç belli, Alevilerin sözde intikam için sokaklara dökülmesi isteniyor. Yok öyle bir şey. Aleviliğin biraz nasıl bir öğreti olduğunu bilenler, Alevilerin intikam almayı akıllarına bile getirmeyeceğini bilir. Bu ülkede Alevi-Sünni çatışması çok denendi. Birileri hep Aleviler için sözde intikam aldı. Aleviler hiçbir zaman kanla hesap sormamak gerektiğinin farkında. Kan, kanla temizlenmez. Berkin Elvan için üzülelim derken, kan dökmeye, etrafı yakıp yıkmaya sokaklara çıkmamak gerekir. Sokaktaki kalabalığın büyük çoğunluğu oraya protesto için geliyor. Ama oraya olay çıkarmaya, etrafı yakıp yıkmaya gelen gruplara uymamak lazım. İnsanlar gerektiği zaman Polis'i linç etmeye çalışanların önüne geçiyor. Olması gereken bu.

Türkiye linç kültürünün acımasız ellerine bırakılmak, intikam ve kanla büyüyen nefretle beslenmek isteniyor. Ama birkaç gün içinde karşımıza çıkan tabloya baktığımızda, sanırım bu oyunlar bozulacak. Madem sokakta olan, elini taşın altına koyan bu gençlik, birilerinin kurduğu oyunu da bu gençlik bozacaktır. Ak gençlik denen grupların taşlı sopalı saldırıları muhtemelen artarak devam edecek. Tüm mesele, gezicilerin bu saldırılara nasıl karşılık vereceğinde. Türkiye'nin nereye gittiğini o zaman daha net görebileceğiz.